Funerair Erfgoed
Funerair erfgoed is, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, iets wat de laatste jaren net heel levendig is, ook bij Erfpunt. Op de Wase begraafplaatsen zijn heel wat mooie grafmonumenten en -zerken te vinden, die in sommige gevallen nog niet geïnventariseerd werden. Nochtans zou je een begraafplaats kunnen opvatten als een klein dorp met straten waar de belangrijkste dorpsfiguren bij elkaar liggen en de rest van de inwoners zich ergens anders hebben gevestigd. Langs de hoofdpaden zijn de graven van de meest vooraanstaande families terug te vinden.
Familie Wilford
De familie Wilford wordt op de begraafplaats van Temse vertegenwoordigd door drie grafmonumenten, vlakbij elkaar gelegen. De familie was eigenaar van een zeildoekweverij en een scheepvaartbedrijf, gekend als Wilfordboten. De attributen op het graf van William Wilford (anker, tandwiel, papierrol en planten) verwijzen naar zijn rol in de textielindustrie en scheepvaart. De marmeren buste werd helaas gestolen.
Een begraafplaats zou je kunnen opvatten als een klein dorp met straten waar de belangrijkste dorpsfiguren bij elkaar liggen en de rest van de inwoners zich ergens anders hebben gevestigd
Het grafmonument D’Hooghe is eerder sober te noemen. De lieren in reliëf staan symbool voor de muzikale carrières van de overledenen. Clement D’Hooghe verwierf aanzien als docent aan het conservatorium en als orgelspeler en toondichter.
Familie D’Hooghe
Niet enkel de monumentale graven zijn het bewaren waard, ook die van “gewone” burgers zijn vaak bijzonder. De pleurante van het grafmonument Verbruggen-Noll bijvoorbeeld steekt hoog boven de andere graven uit. De treurende vrouw beeldt de rouw van de nabestaanden uit, de gebroken zuil verwijst naar het plots afgebroken leven. Dit grafteken werd in serie gemaakt, dus werd wel vaker door de middenklasse gekozen.
De familie Van der Gucht waren pottenbakkers die ook voor hun graf voor een mooie vormgeving kozen. De bezetting met mozaïektegeltjes wordt beschermd door een smeedijzeren omheining. In gouden letters staat Gedenk de zielen te lezen.
Onder de klassieke sarcofaag ligt schilder August Sloor. Voor zijn dood bewoonde hij het imposante jachthuis in de Kasteelstraat. Hij richtte het kasteeltje in met een rijkelijk versierd Vlaams salon en Egyptisch salon, waar hij zelf enkele grote muurschilderingen aanbracht. Mede omwille van het goed bewaarde interieur werd het beschermd als monument.
Een meer hedendaags opgevat grafmonument is dat van de familie De Schepper-Van Molle. Jules De Schepper was beroepswielrenner tot hij met zijn vrouw Maria Van Molle het bloeiende café ‘De Gulden Cop’ overnam. Hier kwam regelmatig een wielerclub samen en werden tot de jaren ’50 ook fietsen verkocht. Het cafégebouw springt in het oog als groots hoekpand met art nouveau-invloeden.
Ook op de andere Wase begraafplaatsen zijn heel wat mooie graftekens te vinden. Daarom wordt door ons actief nagedacht over een visie op behoud, beheer en herbestemming van dit erfgoed.
‘De keuze van Charlotte’ is een wekelijkse zomercolumn waarin Charlotte Delannoye haar eigenzinnige blik laat vallen op een of meerdere stukjes bouwkundig erfgoed in het Waasland, die al dan niet op de inventaris van het Agentschap Onroerend Erfgoed staan.
Deze column werd bijgewerkt op 18.06.20 om 15:00u.
