32 jaar lang zette Dirk Boel zich met hart en ziel in als veldtechnieker bij Erfpunt. In de zomer van 2023 ging hij met pensioen. Mede door zijn enorme inzet en passie voor het vak, werd het Waasland een van de voorlopers in de archeologie. We blikken samen met Dirk even terug op zijn mooie carrière.
Erfpunt: “Dag Dirk, jij hebt maar liefst 32 jaar bij Erfpunt gewerkt en hebt de organisatie ongetwijfeld mee op de kaart gezet in de Wase archeologie. Wat zijn de grootste verschillen tussen vroeger en nu?”
Dirk: “Klopt, ik ben op 13 april 1992 begonnen bij Erfpunt. Er zijn wel een paar opmerkelijke verschillen tussen vroeger en nu. Ten eerste bestond er vroeger geen duidelijke wetgeving rond opgravingen en moesten we vaak met de verkavelaars van de gronden zelf wat afspraken maken. Ten tweede bestond er natuurlijk ook nog geen gsm, dus als we wilden bellen naar de baas moesten we een telefooncel of een boerderij gaan zoeken. Ten derde was het team ook veel kleiner. Mijn collega Jean-Pierre en ik deden vaak opgravingen enkel met ons tweeën. Door de jaren heen heb ik mij dan ook vaak aangepast aan de wijzigende omstandigheden.”
Erfpunt: “Wat vond je het leukste aan je werk als veldtechnieker bij Erfpunt?”
Dirk: “Ik begon bij Erfpunt zonder opleiding in de archeologie en leerde dus de kneepjes van het vak op het veld zelf. Wat ik zo leuk vind aan opgravingen en archeologie is dat je eigenlijk telkens een raadsel moet oplossen. Je probeert zo goed mogelijk te ontdekken waar de vondsten vandaan komen, maar er blijven natuurlijk ook altijd onbekende factoren. Ik vond het fantastisch om betrokken te zijn bij het hele proces: van de opgraving tot het ontdekken wat de vondst ons kan vertellen.”
Erfpunt: “Wat is voor jou de meest memorabele opgraving die je hebt gedaan?”
Dirk: “Ik vind eigenlijk alle vondsten even belangrijk, maar wat mij wel is bijgebleven zijn de twee bekers gemaakt uit terra nigra die we opgroeven in Waasmunster. We vonden de bekers onder een dorpel en ze waren waarschijnlijk bedoeld als offer om de goden goedgezind te stellen bij het binnenkomen. Een andere memorabele opgraving was die van ‘het loze vissertje’ in het Deurganckdok: een skelet van een persoon die waarschijnlijk vast kwam te zitten in een moeras, en die enkel lederen schoentjes aan had.”
Erfpunt: “Ik kan me inbeelden, dat dit je wel bijblijft. Wat wil je ten slotte nog graag meegeven aan je opvolger bij Erfpunt?”
Dirk: “Passie voor de job is het belangrijkste van al. Als je het werk graag doet, is het nog zoveel fijner. Daarnaast hoop ik dat mijn opvolger met even veel enthousiasme de liefde voor archeologie in het Waasland zal verderzetten.”
Erfpunt: “Bedankt Dirk, voor de mooie jaren hier bij Erfpunt en voor je passie voor het vak! We wensen jou nog veel plezier in je pensioen.”
